تنهای بی‌‌‌‌سنگِ صبور
خونه‌‌ی سرد و سوت و کور
توی شب‌هات ستاره نیست
موندی و راهِ چاره نیست
اگر که هیچ‌کس نیومد
سری به تنهاییت نزد
اما تو کوهِ درد باش
طاقت بیار و مرد باش
طاقت بیار
فکر کنم در آینده زیاد باید برای خودم این شعر رو زمزمه کنم!
آره مخصوصا قسمت بولد شده!
راستی... اسم جدید وبلاگت مبارک!این رو دوست‌تر می‌دارم!
ممنوندر اصل این اسم وبلاگ قبلی‌ام بود که رفت رو هوا :دی خودمم بیش‌تر می‌دوستمش!
:)
خوبی خانوم؟
یه ایمیل داری٬ چک می‌کنی؟
فکر کنم در آینده زیاد باید برای خودم این شعر رو زمزمه کنم!
آره مخصوصا قسمت بولد شده!
راستی... اسم جدید وبلاگت مبارک!
این رو دوست‌تر می‌دارم!
ممنون
در اصل این اسم وبلاگ قبلی‌ام بود که رفت رو هوا :دی
خودمم بیش‌تر می‌دوستمش!
:)
خوبی خانوم؟
یه ایمیل داری٬ چک می‌کنی؟