۲۶

وقتی می‌دانیم کسی با جان و دل دوستمان دارد ... و نفس‌ها و صدا و نگاهمان در روح و جانش ریشه دوانده؛ به بازیش می‌گیریم هر چه او عاشق‌تر، ما سرخوش‌تر، هر چه او دل نازک‌تر، ما بی‌رحم‌‌تر. تقصیر از ما نیست؛ تمامیِ قصه‌هایِ عاشقانه، اینگونه به گوشمان خوانده شده‌اند!